Wielodźwięczność barwowa – to określenie nasuwa się gdy patrzymy na kolorowe obrazy Iwony Kalaman. Pojęcie dźwięczności koloru bowiem jest jak najbardziej na miejscu w mówieniu o prawdziwym malarstwie, które w sposób autentyczny ukazuje pełnię i bogactwo wewnętrznego świata malarki. Jednak artystka swój świat buduje na solidnych fundamentach mocno zakorzenionych w tradycji sztuki oraz czerpiąc garściami z otaczającej ją rzeczywistości. Iwona Kalaman bowiem wprost odnosi się do osiągnięć malarskich i warsztatowych impresjonistów stosując adekwatne środki formalne takie jak pointylizm polegający na malowaniu drobnymi pociągnięciami pędzla oraz dywizjonizm, w którym wiele drobnych, barwnych plam z pewnej odległości daje wrażenie jednolitej kolorystycznie plamy. Także tematycznie obrazy artystki nawiązują do przyrodniczych pejzaży Moneta czy Van Gogha. Związki z impresjonizmem widać również w emocjonalnym traktowaniu powierzchni płótna będącej drgającym w świetle, mocno subiektywnym wrażeniu przedstawienia obiektu. Światło bowiem jest jednym z głównych aktorów na scenie jej malarskiego teatru. W obrazie „ Tree” gałęzie tytułowego drzewa wypuszczają świetliste strumienie jak liście. Ale Iwona Kalaman daleka jest jednak od konkretnego obrazowania rzeczywistości. Ociera się jedynie o temat zbierając jego istotę i po przepuszczeniu przez pryzmat własnej osobowości ukazuje go we własnej energetyzującej, abstrakcyjnej formie. Najlepiej o artystce mówi obraz zatytułowany „Jestem”, gdzie spiralne, koliste kształty unoszą się w błękitnej przestrzeni wirując energetyzującym światłem. Motyw wirującej spirali często występuje na płótnach malarki, w dowolnej ilości i rozmiarze stanowiąc znak definiujący elementy przyrody czy wyraz pozytywnej energii.

dr Magdalena Mosakowska – Sobocińska