Bogactwo dźwięku w obrazach Iwony Kalaman

Wielodźwięczność barwowa – to określenie nasuwa się gdy patrzymy na kolorowe obrazy Iwony Kalaman. Pojęcie dźwięczności koloru bowiem jest jak najbardziej na miejscu w mówieniu o prawdziwym malarstwie, które w sposób autentyczny ukazuje pełnię i bogactwo wewnętrznego świata malarki. Jednak artystka swój świat buduje na solidnych fundamentach mocno zakorzenionych w tradycji sztuki oraz czerpiąc garściami z otaczającej ją rzeczywistości. Iwona Kalaman bowiem wprost odnosi się do osiągnięć malarskich i warsztatowych impresjonistów stosując adekwatne środki formalne takie jak pointylizm polegający na malowaniu drobnymi pociągnięciami pędzla oraz dywizjonizm, w którym wiele drobnych, barwnych plam z pewnej odległości daje wrażenie jednolitej kolorystycznie plamy. Także tematycznie obrazy artystki nawiązują do przyrodniczych pejzaży Moneta czy Van Gogha. Związki z impresjonizmem widać również w emocjonalnym traktowaniu powierzchni płótna będącej drgającym w świetle, mocno subiektywnym wrażeniu przedstawienia obiektu. Światło bowiem jest jednym z głównych aktorów na scenie jej malarskiego teatru. W obrazie „ Tree” gałęzie tytułowego drzewa wypuszczają świetliste strumienie jak liście. Ale Iwona Kalaman daleka jest jednak od konkretnego obrazowania rzeczywistości. Ociera się jedynie o temat zbierając jego istotę i po przepuszczeniu przez pryzmat własnej osobowości ukazuje go we własnej energetyzującej, abstrakcyjnej formie. Najlepiej o artystce mówi obraz zatytułowany „Jestem”, gdzie spiralne, koliste kształty unoszą się w błękitnej przestrzeni wirując energetyzującym światłem. Motyw wirującej spirali często występuje na płótnach malarki, w dowolnej ilości i rozmiarze stanowiąc znak definiujący elementy przyrody czy wyraz pozytywnej energii.

dr Magdalena Mosakowska – Sobocińska

Bogactwo dźwięku w obrazach Iwony Kalaman

Innym, często pojawiającym się motywem w obrazach Iwony Kalaman są instrumenty muzyczne. Zarys wiolonczeli, fortepianu czy saksofonu nie jest jednak martwą naturą sięgającą korzeniami baroku, ukazaniem przemijającego czasu za pomocą martwych przedmiotów, a raczej ponadczasowym, odartym z zamierzchłej symboliki wyrażeniem emocji towarzyszącej tworzeniu czy słuchaniu muzyki. W ten sposób powstają dzieła wykraczające poza ramy malarstwa nadając mu cechy wielowymiarowości.

Iwona Kalaman nazywa siebie malarką intuicyjną. Malarstwo intuicyjne opiera się na emocjonalnym wyrażaniu siebie i to na pewno widoczne jest w twórczości artystki. Jednakże szeroki wachlarz środków wyrazu oraz sposób w jaki malarka się nimi posługuje świadczy o wysokiej samoświadomości artystycznej twórcy. Iwona Kalaman bowiem nie boi się dużych formatów, z dużą swobodą abstrahuje od stawianych sobie tematycznych wyzwań i inspiracji ujmując je w klamry odważnych kompozycji. Z łatwością posługuje się materią malarską, światłem i kolorem , które ożywiają i niemal wprawiają w ruch jej emanujące pozytywną energią obrazy. Malarce nieobce jest również eksperymentowanie z różnymi niemalarskimi materiałami. Dodając cekiny, brokat czy kamienie wzbogaca swoje kompozycje czyniąc je bardziej dekoracyjnymi, a więc jeszcze bardziej przyjemnymi w odbiorze. Malarstwo Iwony Kalaman wzbogaca świat i ludzi czyniąc go lepszym i piękniejszym. Natomiast moja intuicja mówi mi, że artystka nie pokazała jeszcze w pełni siebie i swoich możliwości.

dr Magdalena Mosakowska – Sobocińska

Galeria obrazów